Manic Street Preachers

kasya

Przypuszczam, że każdemu z nas zdarzyło się kiedyś zrobić coś niezwykłego, szalonego, odważnego, dziwacznego, głupiego, tragicznego, śmiesznego itd pod wpływem Manics.
Ten temat to miejsce w którym można się przyznać do takich ekstrawagancji Very Happy

Startujemy!

Na zachętę ja, zacznę od czegoś lżejszego Wink

- dawno, dawno temu na bazarze zobaczyłam u tzw "ruskich" szaliczek z cieniutkiego materiału, w panterkę i z frędzelkami - takimi niteczkami wychodzącymi na całej powierzchni materiału, co upodabniało go troszeczkę do boa. Bez zastanowienia kupiłam to badziewie i jeszcze nosiłam! Do dzisiaj mam, chociaż leży na dnie szafy Laughing

Ten piękny szaliczek mam okręcony wokół szyi na poniższym zdjęciu:

Czekam na wasze opowieści Smile

ME

W sumie to nic szczególnie ekstrawaganckiego nie przychodzi mi na myśl. Było za to kilka drobniejszych rzeczy:

- w Londynie za dużo pieniędzy wydałam na single MSP i przez ostatnie dni pobytu prawie nic nie zostało mi na jedzenie;

- (także będąc w Londynie) poszłam zobaczyć Euston Station tylko dlatego, że kręcili tam teledysk do "The Everlasting";

- w czasach kiedy MSP zdarzało się grywać na niemieckich festiwalach i telewizja to pokazywała, lubiłam wstać w środku nocy (z reguły właśnie wtedy retransmitowali ich koncerty) i sobie pooglądać, mimo, że i tak wszystko nagrywałam i mogłam obejrzeć następnego dnia;

- kiedy jestem w sklepie z płytami mam nawyk przestawiania płyt Manics, tak, żeby były bardziej na widoku;

- nie mogłam nigdzie dostać walijskiej flagi więc sobie ją uszyłam.
[tak patrzę na Twoje zdjęcie kasya i naprawdę zazdroszczę Ci tej flagi, a i szaliczek fajny, ... no i jeszcze ta data....]

Hoti

hav

Zdaje się, że moimi ekstrawagancjami było jedynie wydawanie jakichś niezliczonych sum za czasów liceum na gazetki i śmieciuchy z Manics. (ech, gdyby to teraz pozbierać byłabym bogata! Wink

)

Naturalnie w sklepie przeglądam ich płyty, choć mam wszystkie już od lat. Jakiś taki nawyk został...

Kartonik też mam! Smile

A dokładniej wszystkie 'przody' od wszystkich smaków Ocean Spray. Żurawinowy przytwierdziłam do kalendarza nad stołem. Mniam.

Kiedyś jeszcze (ojej, stara jestem!), gdy byłam w 3ciej klasie liceum wymalowałam ściany swojego pokoju na działce cytatami z Manics.
Pisałam też poematy na ich cześć, a także mazałam na rączce długopisem jakieś fragmenty tekstów, imiona, itp.
Ale... ktoż z nas tego nie przeżywał?

No i... (bo to z mojej strony też rodzaj ekstrawagancji, a w każdym razie rzecz niezwykła) -uczestniczyłam w zlocie fanów-forumowiczów i poznałam Kapłankę Kasię. Smile

sylwia

Wydaje mi się, że nie zrobiłam nic, co by można uznać za jakieś szczególne ekstrawagancje ale to były raczej takie zwykłe fanowskie dziwactwa.

Pisanina (mająca na celu rozpowszechnianie wszędzie kultu Manics Razz

):
- oczywiście pisanie sloganów czy nazwy zespołu na ławkach, również tych w parku
- kiedyś staliśmy ze znajomymi w bramie (jakiejś kamienicy of course) i napisałam na drzwiach Manic Street Preachers flamastrem czarnym
- na ścianie w swoim pokoju wypisane miałam rózne hasła, m.in. manickie
- z kumplem zwykliśmy sobie pisać różne głupotki na marginesach zeszytów, podczas wykładów, ja m.in zdobiłam manickimi hasełkami;

Manic Places:
najlepsza w manickich gadżetach była Marta(Mania) - to własnie ona oprowadzała mnie po miejscach związanych z Manics w Londynie a ja skrzętnie robiłam zdjęcia. Tak więc zwiedziłyśmy tak:
- Euston Station - wiadomo Everlasting, siedziałyśmy w tej kawiarni , gdzie James stoi przy barierce, oczywiście szukałyśmy stolika jak najbliżej tego miejsca; niestety ta kawiarnia gdzie James siedzi przy stoliku była cały czas zamknieta. A no i budka, w której Nick robi sobie zdjęcia
- w Shepard`s Bush - budynek, gdzie management Manics tam chyba się znajdował
- Embassy Hotel, który wtedy juz miał inną nazwę niestety
- w Cardiff był Millenium Stadium i jakiś sklep muzyczny, gdzie Manicy kupowałi płyty za młodu ( chyba, jej pozapominałam już.... Embarassed

)
No i najważniejsze : wybrałam się na poszukiwanie bloku Richey`ego, ulica jeśli dobrze pamiętam nazywa się Atlantic Wharf, dostałam od Marty mapkę i trafiłam. Raaany, wstyd mi było i czułam się kretyńsko obfotografowując to miejsce ale cóż pomyslałam sobie, że zapomnę a i nie wiadomo czy będe miała okazje tam jeszcze być. Najlepsze jest to, że nie byłam pewna czy trafiłam w dobre miejsce dopóki nie dostałam albumu Ikedy - jest tam zdjęcie Richiego zrobione koło jego domu . Tak więc jak sobie patrze na to zdjęcie to mam radochę : stałam w tym miejscu, hihi Very Happy

To trochę żenujące ale co tam Rolling Eyes

[link widoczny dla zalogowanych] Cool

Shoppingi:
- mam dwie flagi walijskie - jedna taka jak u Kasi na zdjęciu a druga mniejsza
- kartoniki powyrzucałam, miałam sobie przywieżć butelkę po Ribenie ale miałam za dużo bagażu i nie chciało mi się wieżć tego; miałyśmy kupić z Martą Babysham ale doszłyśmy do wniosku że napewno niesmaczne czy jakos tak i sie nie będziemy poświęcać
- mam taki pluszowy kapelusz z lamparcim wzorkiem, nigdy go nie załozyłam; jakies chustki tez by się znalazły
- czarne boa, też jakoś nie było okazji założyć; ale wisiało w pokoju
- z lumpeksu mam: taki cienki płaszczyk, który wygląda jak marynarka Jamesa z teledysku ME oraz taki pluszowy cienki płaszczyk , czarny z białym misiowym kołnierzykiem, coś jak Nicka na Millenium
- jakies 5 lat temu chciałam zakupić płaszczyk - takie sztuczne futerko laparcie , wiecie takie jak Richey miał, ale jak wybrałam się do sklepu juz nie było THANK GOD! Shocked

pewnie by wisiało w szafie albo co gorsza jeszcze bym w tym chodziła po ulicy Laughing

- poza tym :dwie koszulki z napisami (culture alienation boredom despair i culture of destruction); na spodniach na kieszonce z boku na nogawce wypisałam na biało Manic street Preachers ( tak jak na okładce KYE - tak więc ludzie pytali czasem co tam pisze)

Noszę przypinkę MSP jak ide na jakieś koncert, jak jest gdzie przypiąć. Kiedyś na różnych imprezach zazwyczaj domówkach chciało mi się opowiadać ludziom o Manicach i głównie historię Richey`ego;
też patrze czy są płyty Manics w sklepach ale juz mniej niż kiedyś - trace zapał widać Twisted Evil

Uuuffffff, no to sie wyspowiadałam, prosze o wyrozumiałość i nie śmiac się tak bardzo Wink

W sumie to po każdym zdaniu w tym poście powinny być te emotki: Very Happy

ME

sylwia

ME

kasya

Sylwia, ja również znalazłam się pod skrzydłami Marty - przewodniczki po wszystkich rzeczach maniackich i wylądowałam w tych samych miejscach co i ty - z kafeją i budką na stacji włącznie Laughing

Do moich maniackich szleństw zaliczyć też należy:

- wydrukowanie niesamowitej ilości artykułów i wywiadów - praktycznie wszystkiego, co znalazłam w sieci. Kiedyś była taka strona gdzie było ogromne archiwum artykułów. Jakoś, ciemnocie, nie przyszło mi do głowy, żeby to zapisywać na dyskietkach i wszystko drukowałam. Teraz mam dwa grubaśne segregatory pełne papierów plus stertę archiwalnych gazetek Rolling Eyes

- pewnego dnia postanowiłam namalować hasła na koszulkach. Nie mogłam znaleźć spraju i nie miałam pomysłu jak zrobić dobry szablon a przy tym nie zapryskać wszystkiego dookoła Wink

więc pierwsze koszulki malowałam specjalnymi mazakami, które podobno miały być niezmywalne i specjalne do pisania na materiale.
Oczywiście mazaki okazały się gówno warte, bo napisy się sprały.

Następnie zakupiłam specjalne farby do materiału, w specjalistycznym sklepie dla plastyków! Shocked

Tak. Na szczęście farbki były śmiesznie tanie. Pierwszę koszulkę postanowiłam namalować "na pałę" bez żadnego szablonu. To miał być napis "Born to end". Niestety "B" mi trochę spłynęło Laughing

a "to" wyjachało z linii, więc darowałam sobie "end" i stwierdziłam że koszulka jest do wyrzucenia.
Potem już stosowałam szablony wycięte z kartonu i kolejne slogany wyszły mi całkiem nieźle.

Dziwnym trafem nieszczęsna koszulka z "Born to" ocalała i trafiła w ręce mojego ojca, który nosi ją czasem do jakichś prac działkowych czy majsterkowych.

ME

sylwia

Hoti

łaaa ... zazdroszczę Wam tych segregatorów Sad

A napis mam na razie na jednej koszulce, właściwie jest siostry Cool

Taki zwykły Manic Street Preachers tylko z tymi odwróconymi "R" jak na The Holy Bible.
A drugiej, którą zrobiłam to nawet nie zdążyłam założyć Wink

. Było na niej "It's not that I can't find worth in anything, it's just that I can't find worth in enough" czarnym markerem a trochę niżej (zachciało nam się szaleństw Razz

) czerwonym Manic Street Preachers. Bardzo ładna kosuzlka, do czasu jak ją mama zwinęła do prania Rolling Eyes

. Sieroty nie pomyslały, że czerwony będzie farbował i teraz koszulka ma ochydne różowo-pomarańczowo-okropnie jaskrawe plamiska Confused

.
Trzeba zrobić nową, może spróbujemy flamastrem z farbą olejną Razz

ME

Hoti

Agata

Jeśli jeszcze ktoś poda w wątpliwość moją stateczność, nudność i spokój egzystencji, to będę przypominała o tym temacie!!! Wink

Mam na ścianie My Little Empire, a na regale You're Tender...

W moim notatniku od razu widać kiedy się nudzę, bo pojawiają się teksty piosenek i wcale nie na marginesach, bo takowych tam nawet nie ma Wink

(ale nie tylko maniackie - dzisiaj, np. pisałam refren Welcome to the city Amy Diamond, a na poprzedniej "klinice" Placebo [to obok angielskiego świetny przedmiot do marnowania papieru, bo nic nie robimy]).

Mam w planach (zaledwie w planach!! od dwóch lat...) napisać na białych portkach Read my lips jak w teledysku LBN.

Właśnie pomyślałam, że jak już kupię farbki do malowania po szkle, żeby mi dziewczyna braciszka motylki na szybę i lustro zrobiła, to może na okno jeszcze napiszę coś ładnego maniackiego.

Mam w planach w tym roku wpuścić do mieszkania forumowiczów...

Najbardziej szalona rzecz to zastanawianie się jakie techniki wykorzystać do masowania opuszek palców po długim graniu na gitarze Wink