Manic Street Preachers

sylwia

Nie wiem czy już słyszeliście, że pani Gacek pisze biografię Placebo Neutral

Ale to jeszcze nic w porównaniu z tym co wypisuje o Manics Evil or Very Mad

„Po wielkim komercyjnym sukcesie singla „Nancy Boy”, Placebo oficjalnie zagościło na brytyjskiej scenie. Już nie jako gotycki rock'n'roll dla seksualnych dewiantów, lecz jako "antidotum na Britpop". Wymyślono to wcześniej, ale zawsze jakoś udało im się uciec. No, ale wtedy byli niegroźni. Teraz przystąpili do ataku. Kieliszki w górę podnosili dziennikarze. Na Wyspach powiało świeżością. Jak napisał magazyn "Select" – „Nawet gdyby Placebo nie istniało, wymyśliłby ich rok 1997”. Oasis wypełniali stadiony, Manics swoje konta, szykowała się artrewolucja u Radiohead... Była poprawna rutyna wielkich, brakowało nowych, ekscytujących doznań. Prowokująca postać z przebojem w Top 5 była idealna do wypełnienia stron jeszcze niedawno zarezerwowanych dla ekscesów Richiego Edwardsa. Wraz z wydaniem singla "Nancy Boy" narodziła się gwiazda. "Molko pomazał swoim eyelinerem twarz Britpopu", zamknął sprawę "New Musical Express".
źródło : [link widoczny dla zalogowanych]

Specjalistka się znalazła Laughing

Żeby tylko nie przyszło jej do głowy napisać książkę o Manikach Shocked

bo mogłaby to być jedna wielka sensacja, ekscesy i zadyma Neutral

A tak btw, ma ktoś jej recenzje "Lifeblood"? jest to jeszcze w sieci ?

kasya

ha ha ha

Tylko pani Gacek potrafi mnie tak ubawić!

Uwaga, będę złośliwa:
Placebo jest teraz bardzo popularne w Polsce, bardziej niż gdy pierwszy raz zawitali do naszego kraju. Pani Gacek pisze książkę o Placebo. Co zyska? Wdzięczność fanów Placków a może i opinię znawczyni tematyki a przy okazji troszkę kasy wpadnie... Twisted Evil

A poważnie mówiąc to nie wiem na ile pani Gacek jest autorytetem w dziedzinie Placebo. Chociaż znam wielu fanów tej kapeli, to nigdy nie słyszałam, żeby się powoływali na wyżej wspomnianą.

Moim zdaniem pani Gacek powinna napisać książkę o The Strokes i koniecznie zamieścić w niej swoje recenzje płyt oraz występów tej kapeli. W życiu się tak nie ubawiłam jak przy lekturze tych tekstów. Razz

Tak przy okazji...
Wciąż mam gdzieś stare artykuły, gdzie Brian Molko opowiada jakim idolem jest dla niego Richey Edwards i jak mu się strasznie podoba... no ale najwyraźniej to było dawno i nie prawda!

sylwia

Co do pani Gacek i jej recenzji to czytałam ich kilka (plus kilka artykułów) i przypuszczam, że oddają jej styl. Poważnie traktować tego się nie da. Moim zdaniem zbyt często popada w egzaltację charakterystyczną dla fanów, a która według mnie nie powinna zanadto wpływać na ton wypowiedzi dziennikarza muzycznego. I do tego to nagromadzenie kolokwializmów .......Tak to można rozmawiać ze znajomymi przy piwie (kawie, herbacie, czym kto woli Smile

) czy pisać na forum, które czyta 10 osób Razz

a nie jako „fachowiec” w danej dziedzinie na łamach prasy.

Tak , zdecydowanie jej przeznaczeniem jest napisanie książki na temat The Strokes Laughing

Recenzje ich płyt w wykonaniu tej pani to prawdziwe peany na ich cześć. Jak to czytam mam wrażenie, że ta kobieta żyje w jakiejś odległej galaktyce, gdzie czas ma inne właściwości...... Laughing

Pozwólcie, że przytoczę kilka cytatów z recenzji płyt Strokesów:
1.Otóż dowiedziałam się, że „są ojcami nowej rockowej rewolucji” a Julian Casablancas „jest ikoną nowych czasów. Sprawcą nowego muzycznego porządku. To już się nigdy nie zmieni." – egzaltacja i ten profetyzm Rolling Eyes

; tak się tworzy mity zanim jeszcze zdążą takowe wykiełkować; nie wiem może ktoś tak myśli ale chyba tylko nastolatki
2. Casablancas świetnie radzi sobie z pisaniem tekstów „bo mógłby pisać o niczym” „a jednak ma chłopak ambicję pośpiewać o tym, jak łatwo rozwalają się związki i jakie głupoty można na tę okoliczność popełnić.” – rzeczywiście przedstawiła to jako coś niezwykle ambitnego
3. „Kiedyś dzieciaki uczyły się od Strokes, jak zawojować świat”. – ludzie, przecież to było zaledwie pięć lat temu kiedy Strokes wydali swoja pierwszą płyte
4.„Mają w sobie więcej ognia, autentyczności, spontaniczności i „boskiego” pierwiastka (powtórzę: dwadzieścia genialnych piosenek w dwa lata) niż wszystkie dzisiejsze zespoły razem wzięte. Na kolana.” – hej wy tam słyszycie? na kolana ! Laughing

5. I na koniec najlepsze : „To już nie najładniejsza twarz zespołu. To niezwykle utalentowany lider zespołu. Najważniejszego zespołu świata.” – OMG Shocked

brak mi słów
Zachęcam do przeczytania całości na stronie Teraz Rocka, doprawdy niezły ubaw.

Ale obawiam się, że tak wygląda teraz świat : „Dwa single, pierwsza płyta - jesteś bogiem. Przy następnej już cię nie ma”. Świat w stylu NME – jak to mówią : dużo hałasu o nic; taki świat z gazety „Fakt” [heh, z tego wszystkiego zaczynam rymować] A pani Gacek przenosi taki styl myslenia o muzyce na nasz polski grunt Neutral

ME

sylwia

Hoti

Matko jedyna.
Ależ to, co przytoczyłaś Sylwia to mnie zwyczajnie na kolana powaliło. Neutral

Zawsze wiedziałam, że Gackowa to specjalistka w gloryfikowaniu wykonawców najczęsciej będących faworytami NME, ale ... Bez przesady.

Chyba należy współczuć fanom Placków, albo i Plackom w ogóle Confused