Manic Street Preachers

peterek · Wysłany: Śro 18:48, 08 Mar 2006 Temat postu:

To było gdzieś w okolicach 2000 roku, chyba przed. Wtedy jeszcze na Vivie można sobie było pooglądać fajną rockową muzyczkę, a nie to co dzisiejszy badziew. No i tak sobie siedziałem fajniutko, aż tu nagle sobie zobaczyłem Motorcycle Emptiness. Wpadłem w zachwyt. Ten wideoclipik to istny cud. Jeden koleś w ciemnych okularach, drugi niby metal, a dwóch pozostałych przebranych w damskie ciuszki, chodzących sobie po ulicach japonii. Wspaniały klimat!

kasya · Wysłany: Sob 16:38, 11 Mar 2006 Temat postu:

Absolutnie zgadzam się, że Motocykle to super klip. Wielkie miasto pełne neonów, spieszące się we wszystkich kierunkach tłumy i wśród tego czterech lekko znudzonych brytoli, podkreślają klimat piosenki.

sylwia · Wysłany: Wto 12:45, 14 Mar 2006 Temat postu:

blackeyed · Wysłany: Wto 22:48, 14 Mar 2006 Temat postu:

Już dokładnie nie pamiętam kiedy to było, ale napewno jakoś po obejrzeniu teledysku "If you tolerate this...", wcześniej troszke kojarzyłam Manics z "You stole the sun from my heart", ktore wyjatkowo szybko wpadło mi w ucho puszczane od czasu do czasu w Trójce. No i jakoś tak mnie wzięło, że zaczęłam się interesować zespołem ogólnie i tym co robili wcześniej i wtedy to już totalna miłość Very Happy

a tak poza tym to przez pewien czas miałam wyjatkową słabość do pana Wire'a Embarassed

Agata · Wysłany: Śro 12:36, 15 Mar 2006 Temat postu:

kasya · Wysłany: Nie 22:11, 19 Mar 2006 Temat postu:

Powiedziałabym raczej, że sojusznika, choć i tak na mało w stosunku do ugrupowania wielbiącego Jamesa Wink

bateryjka

Hmmm a u mnie sie zaczelo od radia ( ś.p. Rock Radio Wielkopolska Very Happy

)

Uslyszalam piosenke Suicide Is Painless i tak mi sie po pierwszym refrenie spodobala ze nagralam na kasete . Dalej spisalam slowa znalazlam tytul w necie. I bach! Trafilo mnie Wink

sylwia

Chciałabym podzielic się moim najwiekszym odkryciem związanym z obecnością Manics w moim życiu. Otóż przesłuchiwałam kasety magnetofonowe z początku lat 90tych , mniej wiecej 92 – 93 rok kiedy to nagrywałam piosenki z radia – listy trójkowej i radia Rzeszów ( czasy bez kablówki, programów muzycznych – bida jednym słowem Laughing

) Możecie sobie wyobrazić moje zdumienie kiedy zobaczyłam tam w opisie MASH..... i okazało się, że to Suicide is Painless Shocked

! gdzieś pomiedzy „Keep the faith” Bon Jovi , „Beautiful girl” INXS a „I will always love you” Whitney Razz

Siedziałam czas jakiś z objawami szoku bo zawsze myslałam, że pierwszy raz usłyszałam ich w 98 roku i zastanawiałam się czy to możliwe, że byli na jakiejś liście przebojów..... no i skoro nagrałam to widocznie musiało mi się spodobać Smile

I jak tu nie wierzyć w przeznaczenie ?!? Wink

aux

Świadomym słuchaczem Maniców jestem od 1998 kiedy to na MTV zobaczyłem arcygenialny klip do arcygenialnej piosenki "If You Tolerate This". Zakochałem się od pierwszego obejrzenia. Później słuchając wcześniejszych dokonań zespołu, zorientowałem się że takie utwory jak "Motorcycle" czy "A Design" znam od dawna bo leciały w radiu bądź w stacjach muzycznych, więc na dobrą sprawę pierwszym utworem MSP jaki słyszałem był "Motorcycle".

Nie jestem jakimś wielkim fanem, nie znam dokładnie całej twórczości, nie widziałem nawet koncertów DVD jakie wyszły (ale to akurat nadrobię w tym roku). Maniców kocham za ładne melodie, ciekawe teksty i ten niesamowity smutek i melancholie która bije z ich piosenek. Zasadniczo moja dusza jest smutna i lubię smutne piosenki.

A to mój profil na Last.fm gdzie widać czego ostatnio słucham najczęściej Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych]

bateryjka

Hoti

maniaczek91

Pierwszy raz zetknąłem się z Manicami w 1998 roku. Mój ojciec zakupił wówczas This Is My Truth Tell Me Yours - zakochal się w The Everlasting...i do tej pory się nie odkochał xD Prawdę mówiąc nie przywiązywałem jeszcze wtedy większej wagi do ich muzyki. Byłem na nią za młody...nie potrafiłem dostrzec w niej tego co dostrzegłem w parę lat później.
Pierwsza poważniejsza fascynacja Manicami miała miejsce pod koniec 2003 roku. Całkiem przypadkowo trafiłem na ich koncert w TV. To była jakaś niemiecka stacja (Sat albo RTL). Grali w jakiejś wielkiej hali wypełnionej po brzegi publiką (5-10 tys. ludzi). Od razu przypadła mi do gustu melodyjna "Motorcycle Emptiness" Wink

Pamiętam, że w przerwie między utworami pokazywali Nicky'ego Wire'a w pokoju hotelowym robiącego sobie makijaż Wink

Cały ten spektakl wywarł na mnie duże wrażenie. Energiczne i żywiołowe brzmienie oparte w głównej mierze na ostrych gitarowych riffach Bradfielda, intrygujący image Wire'a i ludzie żywiołowo reagujący na ich muzykę.
Kocham ich muzykę i już chyba nigdy kochać nie przestanę Wink

sylwia

pink_cigarette

moja historia z manics zaczęła się jesienią zeszłego roku.. pewnego dnia, oglądając na VH1 jesienne teledyski, natknęłam się na "motorcycle empitness".była to pierwsza piosenka manics, którą usłyszałam i od razu zrobiła na mnie duże wrażenie. po raz pierwszy zdarzyło mi się, że to stacja muzyczna w TV wskazała mi na coś naprawdę wartego poznania. to przykre, ale takie są realia dzisiejszych stacji muzycznych, puszczają komercyjne gówno.tymbardziej, zaskoczyło mnie to, że usłyszałam coś tak fajnego, pozytywnego, coś co można z pewnością nazwać muzyką. i to jaką!.ich muzyka wydała mi sie w tamtym momencie taka świeża, pełna energi, miała to "coś", był porządny kop, świetny riff, mocny, magnetyczny głos, ale o tym jak ich muzyka uzależnia, przekonałam się później... pamiętam, że niedługo po tym obejrzeniu ME na VH1, zakochałam się w If you tolerate this oraz The everlasting. To była miłość <3 potem poznawałam kolejne utwory... Kevina, Australię, She is suffering, no i oczywiście A design for life... Tak jakoś powoli zaczynałam się wdrążać. Piosenka po piosence odkrywałam ich i zakochiwałam się w tej muzyce. O kupnie płyt jeszcze nie myślałam wtedy. wiem, głupio to zabrzmi, ale mam taką swoją listę co do kupna płyt i zawsze się jej trzymam. miałam pare innych do nadrobienia...po jakimś czasie zrobiłam sobie taką przerwę, przestałam przez jakiś okres słuchać manics. ale nie potrwało to bardzo długo, bo zatęskniłam za nimi. poczułam, że ich muzyka stała się już częścią mojego małego światka, że bez niej to już nie to samo. wróciłam do słuchania MSP, i w tym samym czasie (a było to pare mies temu) zaczęłam też czytać wasze forum. wiele się z niego dowiedziałam o manics, dziekuję Wam za to. zaczęłam poznawać już nie piosenki manics, ale całe albumy, i niektóre pokochałam z całego serducha, co więcej wpisałam na moją listę (taki mój zwyczaj ). dopiero niedawno zakupiłam pierwszą moją płytę manics, a była to everything must go, potem kupiłam this is my truth, a na końcu (jak na razie) the holy bible, ale oczywiście na tym się nie skończy . no i to w sumie tyle. szkoda, że poznałam manics tak późno ale zawsze lepiej późno niż wcale.